چرا امام حسین خانواده خود را به کربلا بردند؟

چرا امام حسین خانواده خود را به کربلا بردند؟

ابتدا باید بدانید که امام حسین علیه السلام خانواده خود را برای جنگ به طرف کوفه نبردند تا سوال شود که چرا امام زن و فرزندش را به کربلا برد تا اسیر شوند.

حضرت به جهت دعوت کوفیان برای احیای سنت جد بزرگوارش و برای استقرار و زندگی در شهر کوفه به طرف کوفه عزیمت کرد.

روشن است که در این راه بردن زن و فرزند یک امر کاملا طبیعی بوده است.

 امام که می دانست آن نامردمان چه نقشه ای دارند. چرا خانواده خود را در یک مکان دیگر که ایمن باشد قرار نداد؟

1) آنان خودشان خواستار همراهی با حضرت بودند

بنابر روایات معتبر امام حسین چندین بار در طول مسیر اعلام کردند که هر کس می خواهد برگردد.

اما نه تنها هیچ یک از آنان چنین خواسته ای را مطرح نکرد بلکه اگر در جاهایی امام می فرمود که همراهی آنان لازم نیست و می توانند برگردند آنان ناراحت می شدند.

2)امام برای جنگ به کوفه نرفته بودند

اگر امام بدون زن و فرزند بلکه با هفتاد یا صد یا پانصد مرد جنگی از مکه به سوی کوفه رهسپار می شد، به راحتی ممکن بود که به آنان برچسب یاغی، مفسد، خارجی و … بزنند.

و در همان اولین برخورد در بیرون کوفه آنان را به عنوان خارجی و حَروُری از بین ببرند که در این صورت کشته می شدند و اثری از آنان در صفحه آن روز یا هر روز تاریخ باقی نمی ماند.

3)آنها پیام رسان کربلا بودند

خانواده امام حسین(ع) توانستند پیام رسان حادثه کربلا باشند.

در کوفه، شام، مدینه و بین راه، تنها کافی بود که خود را معرفی سازند که نوه ها و فرزندان نوه های پیامبرند.

لازم بود تا لااقل شامیان بفهمند پیامبر اکرم(ص)، خویشاوندانی نزدیک تر از معاویه و یزید دارد که به فرمان یزید کشته و اسیر گشته اند.

4)نشان دادن راه مبارزه به تمامی مبارزان

اگر خانواده خوب تربیت شد و خوب آموزش دید، در بحبوحه کار، همراه، همگام و هماهنگ با نهضت است.

سخنان زنان در تقویت مردان برای دفاع از امام حسین(ع) و برای دفاع از اهل بیت، نشان می دهد که:

کار کردن بر روی خانواده و تربیت آنان اثر مهمی در پیشرفت کار دارد.

5) نمایاندن چهره واقعی دشمن

یزیدیان در راه رسیدن به پست و مقام،  ناجوانمردانه ترین شیوه ها را به کار می برد.

زن و کودکان که از تعرض مصونند و در جنگ ها نباید مورد آزار و اذیت یا کمبود امکانات قرار گیرند را در معرض شدیدترین تضییقات قرار داد.

حتی آنان را از آب منع کرد و علاوه بر مردان که تشنه جان دادند زنان نیز در حالت تشنگی شدید به سر می بردند.

6) نشان دادن قدرت روحی امام

کلام معروف امام حسین(ع) که خطاب به آنان فرمود: اگر دین ندارید و از معاد نمی ترسید در این دنیایتان آزادمرد باشید …

من با شما می جنگم و شما با من می جنگید و زنان گناهی ندارند.

تا من زنده ام سرکشان و جاهلانتان را از تعرض به خانواده ام باز دارید.

با این کلمات نشان داد که غیرت و مردانگی در هر حالی و لو آخرین لحظه حیات باشد، خوب است.

اگر زن و فرزند همراه او نبودند چنین پیامی را نمی توانست به این زیبایی بیان کند.

7) علی‌اصغر، نماد مظلومیت و آخرین پرچم امام حسین (ع)

نمی‌بینید که این کودک از تشنگی چگونه دهان خود را باز و بسته می‌کند. در تاریخ آمده است: پس از دیدن این حالت، لشکر عمر سعد به تلاطم افتاد.

فطرت الهی برخی بیدار و اعتراض دسته‌ای دیگر نیز بلند شد. ایجاد چنین حالتی در لشکر، باعث شد عمرسعد به حرمله دستور دهد طفل را نشانه بگیرد.

از قضا تیر درست بر گلوی علی اصغر نشست و آن حضرت را به شهادت رساند.

و برگی دیگر از مظلومیت و حقانیت سید الشهداء را به اثبات رسانید.

سفاکی و وحشی گری و ارعاب دیگر شیوه بنی امیه و یزید در مواجهه با مخالفان بود تا از این طریق افراد را بدون مقاومتی تسلیم خود کند.

امروز نیز داعش با شیوع و ترویج ترس و ارعاب و بریدن سر و قتل، تلاش می کند بدون مقاومتی افراد را به تسلیم در برابر خود وادارند.

توجه کنید که:

هر قیام و نهضتى، عمدتاً از دو بخش «خون» و «پیام» تشکیل مى گردد.

مقصود از بخش «خون»، مبارزات خونین و قیام مسلحانه است که مستلزم کشتن و کشته شدن و جانبازى در راه آرمان مقدس است.

مقصود از بخش «پیام» نیز، رساندن و ابلاغ خواسته هاى انقلاب و بیان آرمان ها و اهداف آن است.

در این قسمت از اشمام به چند علت همراهی خانواده امام حسین در کربلا پرداختیم.

منبع : سایت پرسمان