گروه بویایی چرمی (Leather)
رایحه گروه بویایی چرم را از منابع طبیعی و حیوانی و گاهی به شیوه صنعتی به دست می‌آورند.
البته به صورت رسمی هیچ زیر گروهی برای این گروه بویایی تعریف نشده است.
رایحه‌های این گروه بویایی حاوی ترکیباتی نظیر چرم، عود، مشک، عنبر سائل، صندل سرخ، صندل سفید، چوب سدر و جیر می‌باشد.
عطرهای چرمی به دلیل کمیاب بودن مواد اولیه، استخراج سخت و بوی خاص می‌توانند بسیار گران قیمت باشند.
برای تولید رایحه چرم، به دلیل رایحه ناخوشایندی که این ماده در طبیعت خود دارد، آن را با دیگر نت‌ها ترکیب می‌کنند.
مانند نت گل یا میوه‌های مختلف، مشک, نت‌های دودی و دیگر منابع حیوانی، گیاهی و چوب‌های مختلف.
به این ترتیب، یک رایحه غنی و هیجان‌انگیز به دست می‌آید.
عطرهای این گروه به دلیل تلخی و رایحه خاصی که دارند، اغلب مردانه هستند.
خواستگاه گروه بویایی چرمی (Leather) به چند قرن گذشته باز می‌گردد.
در قرن‌های قبل برای دفع بوی ناخوشایند چرم و پوست، از مواد معطر استفاده می‌کردند.
بوی ناخوشایند پوست حیوانات، به این دلیل است که در دباغی‌شان از مواد طبیعی همچون خون، ادرار یا پهن حیوانات استفاده می‌کردند.
چرم، قدمتی دیرین در تاریخ عطر دارد.
استفاده از مواد معطر در محصولات چرمی پیش از صنعتی شدن اروپا، امری رایج برای طبقه مرفه به حساب می‌آمد.
کسانی که از دستکش‌های چرمی استفاده می‌کردند، بیشترین مشتریان مواد معطر بودند.
زیرا به این ترتیب، دست‌ها بوی ناخوشایند چرم را به خود نمی‌گرفتند.
با پیدایش صنعت مواد دباغی شیمیایی و گسترش علم شیمی در این زمینه، تولید چرم نیز افزایش یافت و رایحه آن نرم‌تر و کم‌تر شد.
البته به دلیل سمی بودن مواد دباغی جدید، استفاده از چرم در ترکیب عطر به صورت طبیعی ممنوع اعلام شد.
برای معطر کردن چرم‌ها، معمولا آن‌ها را در بطری خاصی حاوی یک ماده معطر مخصوص می‌خیساندند.
سپس برای به دست آوردن عمق و غنای بیشتر در رایحه برخی ترکیبات، از بوی حیوانی ترکیب شده در شیشه عطری که چرم را در آن می‌خیساندند، بهره می‌گرفتند.
نکته جالب توجه آن است، که با وجود کهنسالی این گروه بویایی در دنیای عطر و با وجود انعطاف‌پذیری چرم در ترکیبات معطر، این دسته از گروه بویایی شامل هیچ زیرمجموعه‌ای نیست.
همه عطرهای این گروه به طرز ناعادلانه‌ای در یک گروه قرار گرفته‌اند.
محصولات چرمي هميشه خاص هستند
دقیقا همینطور هست